نقل قول چیست و چگونه آن را انجام دهیم؟

قانون چیست

همه ما تا حدودی می دانیم که گاهی به مطالبی که در قالب شعر گفته می شود، تلاوت نیز گفته می شود. اما تعریف روشنی از چیستی و تفاوت آن با شعر ندارم. به راستی شعر چه ویژگی هایی را باید شعر نامید؟

از طرف دیگر، آیا شیوه ای از بیان شعر را دیکشنری می نامند یا خود شعر باید یکسری ویژگی داشته باشد (مثلاً قافیه ها باید نظم خاصی داشته باشند) تا بتوان آن را دیکشنری نامید؟

چگونه جمله بسازیم؟

این سوال را در کلاس شعر و موسیقی پرسیدم و جواب جالبی گرفتم که در همه شعرها و تلاوت ها ناخودآگاه از موسیقی گرفته شده و قانون خاصی برای این کار وجود ندارد. خوب، من متوجه شدم، اما همه افرادی که اکنون آهنگ و صحبت می کنند واقعاً از جایی شروع کردند. یا در بعضی جاها آتش گرفته اند که حالا بیشتر استراحت کنند. من این نهر را دوست دارم، می خواهم وارد آن شوم، اما نمی دانم چگونه این کار را انجام دهم. با تشکر از شما برای کمک به من.

تبدیل شعر به کلام

شعر معمولاً به دو صورت خوانده می شود. خوب و بد. شاید شما هم این را تجربه کرده باشید. اگر خودتان آن را تجربه نکرده اید، ممکن است دیده باشید که یک نفر یک شعر خوب را بد می گوید و دیگری یک شعر بد را خوب می خواند. این دو نوع خواندن در هر نوع شعری امکان پذیر است. اثرات آنها نیز متفاوت است. وقتی یک شعر خوب یا بد می خوانید، شنونده نه تنها از آن احساس لذت نمی برد، بلکه از آن متنفر هم می شود. یا وقتی شعر بدی خوب خوانده شود تمام ایرادات درونی شعر از بین می رود و شنونده از آن لذت می برد.

تا زمانی که متوجه شویم خواندن شعر روی شنونده تأثیر می گذارد، پس اگر شعر متنی در دست خواننده باشد چه؟ تبلیغ دهنده اینگونه آن را ارائه می دهد. اگر شعری درست «خوانده شود» طبیعتاً تأثیرات مثبتی خواهد داشت، اما اگر درست اجرا نشود تأثیرات منفی خواهد داشت. چون شعر خواندن فقط خط به خط خواندن نیست که مثل یک حرف خوانده شود. خواندن یک شعر در واقع بازآفرینی شعر است. همچنین تولید معانی جدید است; یعنی شعر زمانی که شاعر آن را می خواند یک بار متولد می شود و زمانی که خواننده (اعلام کننده یا قاری) آن را می خواند دوباره خلق می شود. هر دو شعر را کامل می کنند. اگر شعری خوب سروده شود ولی خوب خوانده نشود نمی تواند پیام و تاثیر اصلی خود را منتقل کند و اگر درست خوانده یا خوانده شود با خواندن می توان کاستی های آن را برطرف کرد. برعکس، اگر شعر ناقصی به درستی خوانده شود، می تواند آثار خود را به خواننده منتقل کند. به همین دلیل، «بیان» به عنوان یک حوزه علمی همواره مطرح بوده و این بحث از قدیم الایام تا به امروز ادامه داشته است. سیاستمداران، مبلغان مذهبی و همه کسانی که مستقیماً با مردم در ارتباط بودند، سعی کرده‌اند با استفاده از روش «بیان» پیام‌های خود را به مردم برسانند. یکی از موفقیت های هیتلر در تجمع مردم سخنرانی های شیوای او بود. یا یکی از دلایل پیروزی «اوباما» در انتخابات، بیان جذاب اوست. صدای خوب هنگام تلاوت قرآن یکی از شروط اساسی خواندن است. به گفته راویان، عده ای به خاطر تلاوت عبدالباس الجمیل به اسلام گرویدند. امروزه در صدا و سیما خواندن صحیح و صدای خوب شرط لازم است.

در نتیجه در بسیاری از حوزه های خطبه مانند سخنرانی، تدریس، آموزش، موعظه و خواندن، گوینده، صدای واضح و مشخص، تلفظ صحیح جملات و کلمات و لحن مناسب از مهمترین موارد است. . شعر قرآن مهمترین جزء خطبه است و بیان صحیح آن ضروری است. زیرا شعر خود زبانی روشن و دقیق است. بنابراین باید دقیق و درست بیان شود.

همچنین خواندن شعر باید دارای شرایط زیر باشد:

داشتن صدای خوب: صدا را می توان به خوب، بد و متوسط ​​تقسیم کرد. صدای خوب صدایی است که شنونده را آرام کند. برای خوشحال کردن شنونده صدای بد صدایی است که از شنونده متنفر باشد. صدای متوسط ​​صدایی است که نه شنونده را خشنود می کند و نه منزجر می کند.

تشخیص آهنگ: یک گوینده خوب باید یک نوازنده خوب هم باشد. آهنگ را بشناسید و کیفیت و ساختار آن را بشناسید. می تواند موسیقی خوب و بد را تشخیص دهد و نحوه استفاده از نت های موسیقی را بداند. زیرا هر کلمه ای موسیقی خاص خود را دارد. هر حرف صدای مخصوص به خود را دارد. به عنوان مثال، حرف "ر" سخت تلفظ می شود، حرف "م" به آرامی تلفظ می شود. یا حرف «x» یک نوع آهنگ دارد و حرف «ب» آهنگ دیگری دارد. بنابراین، یک گوینده خوب باید با انواع صداها و اشکال مختلف موسیقی آشنا باشد. علاوه بر این، فن خواندن قرآن را نیز بداند و با علم تجوید آشنا باشد.

مهارت های ارتباطی: هر فردی توانایی برقراری ارتباط با دیگران را دارد، اما افراد مختلف به طور متفاوتی ارتباط برقرار می کنند. برخی از افراد کمتر از این توانایی برخوردارند، برخی بیشتر. به عنوان مثال، برخی از افراد توانایی علمی بالایی دارند اما بیان ضعیفی دارند، و برخی دیگر از پایگاه فکری پایینی برخوردارند اما بیانگر استثنایی هستند. بسیاری از مردم با شنیدن صحبت های او تصور می کنند دانش او بیش از اول شخص است. این به دلیل همان قدرت ارتباطی بیان دوم شخص است. عوامل زیادی در قدرت ارتباط موثر هستند، از جمله:

استعداد طبیعی: برخی از افراد استعداد طبیعی برای صحبت کردن دارند. هرگز در بیان چیزی مشکلی وجود ندارد. از طرفی برخی افراد در تکلم مشکل دارند. آنها نمی توانند به راحتی چیزی را برای مردم توضیح دهند. به طور کلی این افراد در زمینه روابط اجتماعی نیز با مشکلاتی مواجه هستند. آنها افراد منزوی هستند. آنها بیشتر درونگرا هستند. آنها دوست ندارند صحبت کنند یا گوش دهند. آنها اغلب برای خودشان صحبت می کنند. به همین دلیل وقتی می خواهند چیزی بگویند از کلمات کمی استفاده می کنند. دایره لغات او محدود است.

پشتیبانی فکری: فردی که از نظر محتوا و اندیشه ضعیف است در ارائه موضوع مشکل دارد. نمیتونم درست ارتباط برقرار کنم یک گوینده نمی تواند شعر را به درستی بخواند و تا زمانی که متوجه نشود که چه می گوید، ارتباط بین شاعر و شنونده را تضمین می کند. پس برای یک تلاوت خوب باید شناخت کافی از موضوع و درک خوب شعر داشته باشید تا بتوانید پیام آن را به درستی منتقل کنید.

انتخاب زبان مناسب: انتخاب زبان نیز در فرآیند ارتباط بسیار مهم است. مثلاً شهید مطهری به یک زبان صحبت می کند و شهید شریعتی زبان دیگر. این دو زبان اساساً متفاوت هستند. زبان مطهری ساده و روان و زبان شریعتی آراسته و سخت فهم است. مطهری برای عموم مردم قابل درک است، اما شرع نیست. عموم مردم مطهری احساب را ترجیح می دهند اما تحصیلکرده ها شریعتی را ترجیح می دهند. این تفاوت در شعر هم هست. حافظ یک نوع بیان دارد و بیدل شکل دیگر. گوینده باید بتواند بین این دو زبان تمایز قائل شود و بسته به آن زبان با شنونده ارتباط برقرار کند.

حرکت بدن: حرکت بدن یکی دیگر از ابزارهای ارتباطی است. وضعیت بدن ذهن شنونده را روی گوینده متمرکز می کند. بنابراین کلام شعر همیشه به گونه ای است که شنوندگان را خشنود می کند. شاید هر فردی در حین صحبت کردن، حرکات بدنی داشته باشد، اما مهم‌ترین نکته این است که این حرکات باید با محتوا و بیان کلمات مطابقت داشته باشد. هر حرکتی نه تنها جلب توجه می کند، بلکه شنونده را نیز خوشحال می کند. این باعث شد که او نتواند به گوش دادن ادامه دهد.

توانایی انتقال احساسات: یک مجری رادیو خوب ابتدا باید احساسات شاعر را که در شعر او بیان شده است بازتولید کند و سپس آن احساس را به درستی به شنونده منتقل کند. سطح احساس در هر شعر متفاوت است. برخی از شعرها دارای محتوای قوی، برخی دارای عواطف و احساسات قوی و برخی دارای افکار یا زبان بسیار قوی هستند. به همین دلیل اشعار به چند دسته تقسیم می شوند; شعر محتوا، شعر رسمی، شعر انتزاعی و شعر احساسی. کمتر شعری همه این عناصر را در یک قالب داشته باشد. گوینده خوب وقتی شعر رسمی را انتخاب می کند باید در هنگام خواندن به زبان خود تکیه کند و وقتی شعری احساسی می خواند باید احساسات و عواطف شاعر را در نظر بگیرد.

قدرت انتقال اندیشه: انتقال صحیح اندیشه شاعر به این بستگی دارد که خواننده ابتدا آن را بفهمد و سپس با احساسی ترکیبی جدید به شنونده منتقل کند. اگر شعر خود دکلمه است، باید زمان آفرینش و زمان خواندن را در یک زمان ادغام کند و با احساسات و اندیشه های مخاطب خطاب کند. همچنین مکان و نوع مخاطب را در نظر بگیرید.

تلفظ صحیح کلمات: یکی از شرایط مهم در یک گفتار خوب، تلفظ صحیح کلمات است. این اساس حکم است. قصه گوی خوب کسی است که صامت ها و مصوت ها را بلد باشد و تلفظ کلمات را بلد باشد. یک مبلغ باید بداند که کلمه آب و ایمان به دو صورت تلفظ می شود. کلمه اول از دو هجای بلند «الف» و کلمه دوم از دو هجای بلند «ه» تشکیل شده است. یا مثلا نحوه تلفظ کلمات صمت، سمت، آهن، مسلم و .... یک راوی باید بداند که هجای الف، ای، ه چقدر کشیده است و هجای کوتاه الف، ای، ای چقدر طول می کشد.

داشتن صدای واضح و مشخص: صدای واضح مربوط به حنجره اظهار کننده است. نوع غذای استفاده شده نیز بر شفافیت صدا تاثیر می گذارد. در فصل های بعدی این موضوع را به تفصیل بررسی خواهیم کرد.

سلامت دستگاه صوتی و اندام های گفتاری: علاوه بر شفافیت و وضوح صدا، سلامت صدا برای تکلم اهمیت دارد. حنجره و زبان سالم نقش مهمی در تلفظ صحیح کلمات دارند. تارهای صوتی کم و بیش بر میزان تنفس فرد تأثیر می گذارد. نفس کامل باعث می شود که شخص یک جمله کامل را بیان کند، در حالی که نفس کوتاه باعث یک جمله شکسته و معنای ناقص می شود.

توانایی خواندن  سفارش دکلمه زهرا شیراحمدی صحیح جملات و متن: جمله باید به یک جمله ختم شود. گاهی پیش می آید که انسان به دلیل ترس، تنش، اضطراب، آرامش خود را از دست می دهد و در نتیجه جملات در هنگام تلفظ ناقص تلفظ می شوند. بنابراین هنگام تلاوت باید آرام باشید و ترس و اضطراب را از خود دور کنید.

تناسب لحن و محتوا: هر اثری محتوای متفاوتی دارد. برخی از آثار ادبی دارای محتوای اخلاقی، برخی عاشقانه، برخی سیاسی و اجتماعی هستند. در این صورت گوینده باید لحن خود را با محتوا تنظیم کند. به نسبت بین آنها نگاه کنید.

مهارت های ارتباطی داشته باشد. اظهار کننده باید مهارت های ارتباطی و استفاده از آنها را بداند. او می تواند از این طریق کیفیت گفتار را بهبود بخشد.